Суседка - 4 глава
– Я Оля.
– Давай на ты.
Олі было ўсё роўна “на ты ці на вы” пазбягаць суседку. Яна збіралася зачыніць дзверы і патэлефанаваць хлопцу, каб паскардзіцца на сваё глупства. Ён ёй скажа, што ўсё гэта дробязі, ну што, яна не бачыла голых жанчын? Вядома, Оля бачыла, але ў гэты раз ёй спадабалася. Яна б з задавальненнем паглядзела яшчэ раз.
Маша хутка казала пра ўсё і ні пра што. За сценкай жыла пажылая пара, муж па раніцах выходзіў на балкон, і калі сустракаў Машу, рабіў ёй кампліменты. За стол у рэстаране да яе часта падсаджвалася жанчына, якая паказвала фатаграфіі кучаравага дзіцяці. Маці думала, што кудзеркі даруюць няскладную фізіяномію. У басейн лепш хадзіць з раніцы – у гэты час там няма альфасамцоў, якія гуляюць мускуламі і падлашчваюцца як малпы.
Маша распавядала і распавядала, як быццам усе дні, што жыла ў пансіянаце, маўчала. Олі падабалася яе слухаць, яна часта хіхікала.
– Добра, я расказала табе ўсё, што трэба ведаць пра гэтае месца, – вясёлым голасам сказала Маша, – першы час будзе сумна, затое потым уцягнешся і станеш як усе. Я ўжо пайду. Калі ты не супраць, прайду праз шафу. – Маша грукнула сябе па лбе. – Не ўзяла ключы.
Оля кіўнула і Маша махнуўшы рукой на развітанне пайшла да сябе. Оля засталася адна. Ёй было сумна. Хацелася, каб Маша засталася даўжэй. Дзіўна, але ад яе веяла цяплом і ўтульнасцю. З ёй у пакоі было жыццё.
Оля ўзяла тэлефон, паведамленняў не было. Яна напісала хлопцу:
“Прыкінь, у шафе – дзверы ў суседні нумар”
“@%#&₽*! Хто ўлез да цябе? Мне прыехаць?”
“Не!! Там нікога не было. Не хвалюйся. Я папрасіла дошкамі забіць уваход”.
“Ок. Прыеду праз пару дзён. Заняты”
“:-*”
Оля ведала, што ён не прыедзе. Будзе абяцаць і пераносіць, пакуль не скончыцца адпачынак. Але чамусьці яе гэта не хвалявала.
Працяг будзе…